واقعیت مجازی (VR)


شبیه‌سازی سایکوز (روان‌پریشی) در محیط واقعیت مجازی (Virtual Reality) برای آموزش علائم روانپزشکی و مفاهیمی مانند همدلی عنوان پروژه‌ای تحقیقاتی بود که با همکاری مرکز تحقیقات سایکوز انجام شد. این پروژه در 36 امین همایش سالانه انجمن روانپزشکی ایران در مهر ماه 1398، برنده جایزه انجمن روانپزشکی ایران (چهارمین جایزه داویدیان) شد.


داستان چیست؟


می توان گفت که، آینده، خود یک واقعیت مجازی است. فناوری کنونی برای ایجاد محیط های مصنوعی بر پایه هوش مصنوعی و قابل دستکاری از داستان های علمی تخیلی فراتر رفته است و در مسیر تبدیل شدن به ابزاری کاربردی در مراقبت های بهداشتی و آموزش پزشکی است. این ابزار برای آموزش به پزشکان آینده، ارزیابی بیماران و درمان برخی شرایط بیماران قابل استفاده است.


فناوری واقعیت مجازی قبلاً کاربرد مفیدش را در زمینه های سندرم استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) و سایر زمینه‌های روانپزشکی و سلامت روان نشان داده است.


واقعیت مجازی از مرحله یک اسباب بازی گران قیمت بودن گذر کرده و حال به یک فناوری کاربردی تبدیل شده است. واقعیت های مجازی را می توان بر روی یک صفحه تخت (مانند آنچه در دستگاههای هوشمند هست یا صفحات عریض نمایش) نمایش داد و یا می توان آن را از طریق دوربین چشمی یا فضای منظره یاب یک دستگاه قابل نصب روی سر مشاهده کرد. صحنه روی صفحه یا منظره یاب را می‌توان با محرک‌های شبیه‌سازی‌شده‌ای پر کرد و می‌توان آن‌ها را متناسب با هدف پروژه (درمانی، آموزشی و ...) دستکاری کرد. اهداف ما می توانند برای سرگرمی، آموزش، یا کاربردهای پزشکی و روانپزشکی باشند.

 

منبع:  https://psychnews.psychiatryonline.org/doi/10.1176/pn.43.10.0012